''Special kasi para sakin ang
birthday ko na to. Imagine, 25 years na kong nabubuhay.. Sobrang thankful ako
kay God.''
ang blog
na to ay tungkol lang sa sarili ko. Mga bagay na maaaring alam mo na, at maaaring
hindi mo pa alam. Gusto ko lang ikwento, kaya walang pakelamanan. So kung hindi
ka interesado saken e itigil mo na ang pagbabasa dahil:
a. Hindi
ka makakarelate
b. Walang
B, letter A lang.
Ok
simulan ko na.
CHILDHOOD.
Laking lola ako. Maka-inang. Hehehe
unang apo kasi eh. Anyways, nung elementary ata ang pinakamasayang stage ng
buhay ko. Walang masyadong iniintindi, puro paglalaro ang nasa isip.
Naghihintay lang magbell para makapgrecess at makapaglaro na kaagad.
Naghihintay ng uwian para makapanood agad ng cartoons at ikukwento kinabukasan
sa mga kklase.
Excited
kumain sa jollibee.
-Walang
responsibilidad,
-walang
thesis,
-walang
work load,
-walang
stressful meetings,
-walang
heartbreaks,
-walang
nakakastress na moment,
-walang
problema.
..go lang
ng go ang buhay. Ganun lang kasimple ang buhay pag bata. Yun nga lang, WALANG
PERA. Pero masaya.
SMILING
FACE. Natatawa ako sa sarili ko pag sinasabihan ako ng ibang tao na smiling
face ako. Kase totoo. May nakapagsabi nga sakin na, ''lagi ka nakasmile, siguro pinanganak kang happy''. Sino ba naman
ang hindi makakasanayang ngumiti kung ang ipin mo ay nakausli/usngal? Kumbaga
kahit hindi ka nakangiti e mukha pa rin nakangiti. Sabi nga dati ng kapatid ko,
''siguro laging masaya yung panaginip mo,
kase lagi kang nakangiti pag tulog''. Syempre nakakapikon, pero wala akong
magagawa dahil totoo. Hahaha
yang ipin
ko talaga ang pinakamalaking problema ko nung bata pa ko (grade 4)gang college.
Nakakahiya, pero wala akong magawa kase wala naman kaming pera pampabraces.
Sobrang daming pagkakataon na napahiya ako, pinagtatawanan at inaasar dahil sa
itsura ko. Tunay namang nakakawala ng self confidence. Isa na rin sa dahilan
kung bakit zero ang aking love life that time. Madaming rejections kasi ako na
naexperience. Sa sobrang bitter ko nun e tinapon ko na mga pics ko nung
elementary. Ang chaka eh. Hehehe So sinabi ko sa sarili ko, ang una kong
ipupundar pag nagkatrabaho na ko ay ipapaayos ko ang ipin ko. Pero hinde, kase
ang una kong ipinundar ay ang cellphone. Ayan tuloy, nadelay ang braces ko,
gang ngayun meron pa din naka-kabit. :)
CHOOSY.
sa tinagal tagal ko na nag aral, isa lang napatunayan ko sa sarili ko pagdating
sa pakikisama: hindi ako friendly. Kabaliktaran saakin yung: pag marami kang
kaibigan mas ok, mas madaming dadamay sayo lalo na pag may problema, madaming
mag aadvice, handang tumulong at sumuporta through happy and sad moments of
your life.
Ulul. Oo
maaaring totoo yon pero di kasi ako naniniwala don. Hindi naman kasi lahat e
bukal sa loob ang ginagawa. Hindi naman kasi lahat ng yun e talagang may
pakielam sayo. At jan lumilitaw ang mga plastic at pakitang tao. So dahil yan
ang pananaw ko, konti lang ang mga tunay na kaibigan ko at talaga namang
mabibilang sa daliri ko kung ilan sila. Sila yung mga tipong subok na at kilala
ko na buong pagkatao nila kaya wala na silang maitatago sa akin. Sila yung
hindi nabobored saken. Pagkasi nabobored ka saken, ibig sabihin, hindi kita
friend. Hehehe
PROMDI.
Nakakatuwang isipin, hindi ko naman talaga pinangarap ni sumagi sa isip ko na
sa manila ako mag-aaral ng college. pero sabi ng mama ko sayang naman daw yung
educ.plan na binayaran nila kase sa manila schools karamihan pwede magamit yung
plan. Wala naman ako magawa.
Excited
na malungkot ang unang salta ko dito sa manila. Excited para sa bago at
kakaibang buhay na maeexperience ko, at malungkot dahil nahohomesick ako.
Dumating din sa point na gusto ko na magtransfer sa province ng skul pero dahil
nga sayang yung educ.plan e, tiniis ko nalang.
Madami
din time noon na namimiss ko mga clasmates ko, cla gelyn, ate joyce, izang,
etc. Buti nalang at dito sa manila nag aral sila marj, laurence and ivy that
time.
Sobrang
babaw ko nun, dahil ang tanging nagbuboost na sipagin ako pumasok sa skul ay
ang LRT. Oo, LRT. Hahaha twing maiisip ko na 'syet, sasakay na naman ako ng LRT' ay naeexcite ako pumasok. Hindi
ko alam kung baket..masyado lang ata ako naiinusentihan sa tren.
Dahil nga
bagong salta ko, e inalam ko ang pasikot sikot sa manila. Mga daan, na pwede
kong daanan para makauwi ng pasay. Mahirap na, ayokong maligaw eh.
ARCHITECT.
4th year highschool na ko noon pero hindi ko parin talaga mapagdesisyunan kung
ano ba talaga ang kukunin kong kurso. Hindi ko din alam nung time na yun na uso
pala ang nursing na course. May mga naririnig ako na maganda daw comsci, it, or
kung anu pa man na related sa computer, e that time wala naman akong hilig
magcomputer and its a hell fucking device dahil hindi ko xa alam gamitin noon.
So ekis ko na yun.
One time,
nagpaassignment or project ata yung teacher namen, di ko na alam kung anung
subject basta nirequire yung grupo namin na magsubmit ng floor plan ng mini
library ata. Buti nalang at kagrupo ko si cathy, dahil meron xang tito na
architect so dun kami nagpasketch. Nung nakita ko yung drawing naisip ko, xet... Gusto ko matuto nito.
Kaya
naman BS architecture ang chinekan ko sa 1st choice nung nag entrance exam ako
sa feu. 2nd choice educ. (actually, elem.educ talaga gusto ko nun)
nakapasok
na ko't lahat ng college pero feel ko di ko parin feel ang architecture. Ang
daming beses ko ng sinabi na.. Sana nag
nursing nalang ako (sikat ksi nursing nun). Naiinggit ako that time,
magshift na sana ko kaya lang ang daming consequences. Saka hindi talaga ko
pwede magshift dahil bagsak ako sa height requirement. Hahaha wawa.
Kaya
nagpray nalang ako na kung para sakin
talaga ang architecture, sige, go nalang ako Lord kung ito ang will nyo. Kayo
nalang bahala sakin. inenjoy ko nalang, tiniis kahit mahirap. At nagbunga
naman ng maganda.
WORK.
Unang trabaho ko dinala agad ako sa laguna, tapos subic, tapos laguna ulit.
Sobrang hirap, sobrang nakakapagod, sobrang nakakainip, sobrang nakakalungkot.
Cad operator lang naman ako at fucking minimum lang sweldo ko. Tiniis ko talaga
ang 6 fucking months dun sa company na yun para may experience ako na mailagay
sa resume kahit papaano.
2nd job
ko is ok naman na mejo hindi rin. Ok kase madami akong natutunan at tumagal ako
ng halos 2yrs na din. Mejo hindi dahil may nakaaway akong client namin. Hahah
3rd and
present job ko ay sikreto muna.amen. Clue: ahihihihihi wag na nga lang.
SILVER.
OA lang, masyado lang akong natutuwa dahil 25 na ko. Special kasi para sakin
ang birthday ko na to. Imagine, 25 years na kong nabubuhay.. Sobrang thankful
ako kay God. Eto na kasi yung kasagutan sa question nung highschool pa ko sa
subject na RHGP, na 'how do u see urself
10 years from now!?'. Eto na yun. Nakatapos na ko ng pag aaral, titulado at
may stable job. Actually, yan din naman nilagay kong sagot dati eh. Gasgas na
nga yan eh, may maisagot lang ako nun. Hahaha hindi naman yang question na yan
ang naging guide ko para maachieve ang goal ko sa buhay. It is God, who guide
and bless and love me all the time.
FUN FACTS.
-Nung grade 2 ako, isang umaga noon, flag ceremony, papunta
na ko sa court para humilera ng bigla akong natisod at nasubasob ang mukha ko
sa labak na maitim(canal). Pukingina, swak na swak yung mukha ko, at mukha ko
lang talaga.yung damit ko at shorts ay malinis.tangina di ba?
-najebs ako nung grade 1. Take note, super secret ko
ito. Walang nakakaalam. Umarte nalang ako na sobrang sakit ng tyan ko kaya
pinauwi na ko. Buti nalang at walang tumagas sa binti ko at hindi pa masyadong
nangamoy. Hahaha
-sa kagustuhan kong manalo as senator nung highschool
pa ko, e inimpersonate ko pa si gloria para lang makuha ko attention ng mga
studyante. O gago, nanalo ako. At ako ang may pinakamaraming boto nun, natalo
ko pa yung president.
-excited ako palagi pag december dahil may xmas party
at physical fitness at magbabaon ako ng corned beef. Pangarap kong maging
leader noon, pero hindi ako nagtagumpay.
-minsan, pinaattend kami ng prusisyon(highschool), sa
sobrang excitement ko e masyado akong magaslaw, ayun, di ko alam na paparating
na pala yung pari at saktong paglapit nya ay pinukpok ng malaking kandila ulo
ko. Pahiya ako ng buong prusisyon. Hahaha
-pumasok kami ni gelyn isang umaga, naka CAT uniform,
pagdating sa school, wala naman palang pasok. Nung pag uwi namin, nung bababa
na ko sa tricycle, nasubsob ako sa lupa. Hindi ko alam kung panu ako nasubsob.
Grabe nakakahiya.
-basta magkatabi kami ni gelyn sa classroom,
bungisngisan na walang katapusan.
-ninakaw ko yung panyo ni marj. Hehehe
-sumali ako nung elementary sa jamboree sa palayan
city. 5days yun e, 4days naman akong nilagnat.
-sumali ako ng poster making sa school namen nung
2ndyr highschool. Maganda yung gawa ko, kaya lang nung dinedefend ko na, may
nagtanaong. Hindi ko nasagot, natalo ako. Hahah
-nanalo ako dati as cartoonist nung 3rd
year ako. Division level na ata yun, buong nueva ecija. Nagparinig ako, sana
may banner naman tayo(mga kasamang nanalo). After 1week, may banner naman,
nilagay pa kami sa headline ng newspaper namen. Nilagay yung super smile kong
picture. Puta.
-laging pagsubok ang pagpasok ko tuwing tanghali sa
school nung elemntary pa ko. Suki na kasi ako ng aso nila ate fe, lagi akong
hinahabol.
-naging favorite din ako ni mam oamil nung 3rd
yearHS. Puro 97 grade ko sa filipino. Di ko alam kung baket.daming naiinis
saken. Hahaha
-bumili ako ng zagu. Ate, pabili po ng krim brulee.
Sabi ni ate, aaah krem brulei. Pahiya ako. Tanging tina at foch di mkamoveon.
-nilunok ko yung advil. Wala kasi akong pambili ng
mineral water noon.
WISH.
Wish ko?
-To live
25x2 more years. Syempre dapat good ang health.
-manalo
ako sa lotto ng 150million
-tumangkad
ako ng 5inches
-sana
kami na talaga ni “A”.forever!:)
-matuloy na
sana ko sa SG